Soms begin je ergens aan en denk je 'ik zie wel waar dit schip strandt' en soms heb je echt een plan. De zwart/ witte quilt van 2 bij 2 meter had ik vooraf helemaal uitgedacht en uitgetekend. Een enorme klus, maar op te delen in kleinere delen en daardoor toch niet heel intimiderend.
Het maken van een 'patroon' doe ik sindsdien altijd. Al is het alleen maar omdat ik het fijn vind om de blokken af te strepen. Het geeft houvast en ook als je het project een tijdje hebt weggelegd en later weer opstart is het makkelijk om de draad weer op te pakken.
Het vinden van de stof was een uitdaging op zich. Alles moest zwart/wit zijn, maar er zit natuurlijk verschil in zwart/wit en wit/zwart. Daarnaast moest er voldoende stof zijn om het op meerdere plaatsen te gebruiken. Ik had nog nooit zo'n grote quilt gemaakt, dus ik had geen idee hoeveel stof ik nodig zou hebben. Laten we zeggen dat ik met enige regelmaat nieuwe stofjes moest bestellen. Toch vond ik dat niet erg, want de quilt werd een bonte verzameling van zwart/witte patroontjes. Door de zwart/witte en wit/zwarte stofjes af te wisselen kwamen de patronen goed naar buiten en de verschillende tekeningen creëerden de 'kleur' verschillen.
De afwisseling van de blokken zorgde voor variatie in het patchen. De verschillende bloem-blokken waren natuurlijk complexer dan de blokken met vierkanten. Op de momenten dat ik even snel progressie wilde maken werkte ik aan de vierkante blokken, want die waren lekker snel af.
De quilt groeide gestaag en eind 2012 was hij af. Mijn huisgenoot, Annemarie, was er enorm blij mee. De vraag is nu natuurlijk: 'leeft hij nog?' Ik denk dat ik niet overdrijf als ik zeg dat deze quilt enorm mishandeld wordt. Annemarie woont in die deken, sleept hem iedere dag van bed naar bank en weer terug. Eet, drinkt en slaapt met die deken. De quilt wordt met regelmaat gewassen en dat is te zien. Een aantal stofjes heeft de geest gegeven en is ernstig verkleurd. Daarnaast is al het wit inmiddels wat grijzig geworden. In de zomer van 2020 moest de deken echt gerepareerd worden. Op de rand was hij op verschillende plaatsen volledig doorgescheurd. Met verschillende stofjes heb ik er een nieuwe rand opgezet, over de oude heen. De oude rand was 10 cm breed, de nieuwe is 5 cm breed. Hierdoor zijn de onbeschadigde delen van de originele rand nog wel zichtbaar en kon ik wat stof besparen.
Dus 'leeft hij nog?'. Ja, maar wel met de nodige reparatie en verkleuring. Toch vind ik het fijn om te zien dat hij zo intensief gebruikt wordt en dat Annemarie hem nog steeds kan waarderen.
Reactie plaatsen
Reacties